Zmierzchem

Arkadiusz Łakomiak - Dudek

Zerwałem pęk kwitnących maków,
czerwonych niczym twoje usta.
Niechaj mi będą dobrą wróżbą,
gdy bije serce... jakże puste.

Pamiętam kiedy upinałaś
czerwoną klamrą jasne włosy;
i krótką suknię, którą wtedy
bezwstydnie zefir ci unosił.

Lecz tylko maki się wstydziły
naszych oddechów i uniesień,
bo dłonie w szale gdzieś błądziły,
szukając siebie cichym zmierzchem.

I już niebawem, zatraceni,
muskając czule drżące wargi,
pośród księżyca blasków, cieni
- odpływaliśmy białym żaglem.

autor

PanMiś

Napisany: 2015-02-23 Dodano: 2015-03-04 07:30:10

Ten wiersz przeczytano 3306 razy

Oddanych głosów: 77

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie