Znajdź Swe źródełko

Usychasz
Brak wody, pustynna mara
Nie ma oazy, niema cisza
Pustka
Słoneczny promyk, oczy przymrużasz
Uciekasz
W swój samotny cień
Odbicie człowieka, klęska życia
Twa obojętność, szaruga
Krążące demony, jak sępy czekają
By dostać kawałek mięsa ... duszy
Powolny zgon
Suche łzy , cierpienia
Egzystencja dobiega końca
Cień zachodzi
Szkielet zostaje
I dalej
Usycha


Z prochu powstałeś
i w proch się obrócisz

autor

Gaudium cum pace

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2007-01-06 06:51:19

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie