ZNAK CZASÓW
Zwyczajnej dziewczynie z Wrocka,
w chuście z maków na chemicznie czystych
włosach,
na tyle nadzwyczajnej,
że brwi oddała do pralni,
a rzęsy do
makijażu,
na tyle odważnej,
że spłonęła purpurą w dorosłe serca
na chwilę, na moment poczułam,
że noszę serce po prawej stronie
- ale ktoś mnie wyprowadził z błędu
i zamarzyłam marzyć,
na chwilę, na moment miałam wrażenie,
że noc zapanowała wieczna
- ale ktoś mnie wyprowadził w błędu
i zaświtał poranek.
...........................................
..........
Zbieram odwagę,
li tylko dlatego,
żeby
zadać Ci proste pytania:
... zaplatasz dziś warkocze?
... poznałaś zapach morza i smak
czerwonego wina?
... pamiętasz ten wiersz?
„ Boję się,
poznałem godzinę,
nie zdołałem dotknąć,
słyszałem zerwane kwiaty”.
Juliusz Gabryel – rocznik 1979,
godło „Alex Dumas”,
wiersz * * *
Nagroda Marszałka Województwa
Opolskiego.
Komentarze (1)
Bardzo orginalny i niecodzienny wiersz. Ma swoj
wlasny, specyficzny nastroj i dziala na wyobraznie.
Dobre metafory.