znamy się doskonale..

Siedzimy w odległości kilometra..
Dym wydobywa się moich nozdrzy,
ręce nie są w stanie puścić niewielkiej szklaneczki..

Przychodzisz w to miejsce, gdzie przychodzą nieliczni..
Niezauważona przez nikogo siadasz jak zawsze i giniesz jak zawsze w dymie niedopałków..

-Dłonie Panie drżą..

Przepraszam, czy my się znamy?

-Rzuca Pani na mnie swój cień każdego wieczora, więc tak, znamy się.. Chociaż nie patrzymy sobie w oczy, nie rozmawiamy i nie pamiętamy o sobie następnego dnia..
Znamy to uczucie, kiedy rodzimy się na nowo o 7:30 by stać się znowu mężem i żoną..
Znamy oczekiwanie na wieczorne umieranie by dobrych kilka lat młodsi poznać się na nowo i po dobrych latach kilku na nowo o sobie zapomnieć..


Tak.. tak znamy sie doskonale..

autor

lunatyk

Dodano: 2007-05-19 16:46:02

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie