I Znów...

dla "przyjaciół"....

I znów zostałam sama.
Odeszli jedyni przyjaciele.
Chociaż i oni na siłe do mnie mowią.
Widze to...

I znów pozwalam łzom swobodnie płynąć
Rzeźbiąc rowki w policzkach.
Chociaż i one nie chcą na nich być
Bo nie jestem tego warta.

I znów z trudem łapie oddech
Bo Oni zaciskają na mym gardle dłonie.
Chociaż nie w celu zabicia.
Czuje się martwa.

I znów trzymam złamane serce.
Które sklejam najdokładniej.
Chociaż zostają blizny i pustki
Ono wciąż bije...

I Tak was kocham...

autor

Zapomniana

Napisany: 2006-05-30 Dodano: 2006-05-30 22:19:28

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie