Znów

Wszystkim poległym...

Znów

Ta ziemia nosi na sobie odcisk buta,
Jeszcze tamtej krwi czuje smak,
Stos liści, mchu, borowin niczym narzuta,
Głowę pochyla czerwony polny mak,

Drzewa kołyszą się i szumią od lat,
Krzyczą spod ziemi ludzi głosy,

Pytają się dziś: gdzie jest ich kat?

Układają się w martwe stosy,
Pytając o to samo, od tylu lat.

Krząta się robactwa gąszcz po czerepach,
Zimne, puste oczodoły spod ziemi spoglądają,
Dziś piszą o tym, co się wtedy stało w gazetach,
Ale Ci ludzie już o tym nie przeczytają,

Metalowe sprzączki i guziki pordzewiałe,
Takie pamiątki dziś rodzinom pozostały,
Dokumenty niekompletne, zdjęcia niecałe
Drobiazgi po mężu, ojcu, bracie ocalały,

Ta ziemia nosi na sobie odcisk buta,
Dziś znów krwi czuje smak,
Stos gałęzi, metalu, drewna niczym narzuta,
Głowę pochyla znów czerwony mak,

Drzewa kołyszą się i śpiewają melodię znów,
Kolejne krzyki ludzi, tłumiony płacz, głosy,

Pytają się dziś: czy to koszmar ze snów?

Szczątki układają w martwe stosy,
Pytając: dlaczego Katyń zdarzył się znów?

Krząta się robactwa gąszcz po zgliszczach,
W oczach widzę strach, ból i cierpienie,
Dziś piszą o tym, co się teraz stało w gazetach,
A Ci ludzie odeszli na głowy Boga skinienie,

Obrączki, zegarki, naszyjniki pozłacane
Takie pamiątki dziś rodzinom pozostały,
Dokumenty niekompletne, zdjęcia niecałe,
Drobiazgi po prezydencie i pierwszej damie ocalały.

autor

Asiulaaaaa

Napisany: 2010-04-12 Dodano: 2010-04-14 15:59:46

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie