Gnijące ścierwo

Mam raka mózgu. Mam ręce brudne od własnej krwi,
Rozdrapuję skórę, odrzucając z pogardą ochłapy. Nienawidzę gnić.
Krzyczę zarzynany losem, wrzeszczę w ziemię upadłą,
Niebo mnie skopało. Suczy sufit, potrafi tylko kłamać.

Eksplodują gałki oczne od patrzenia w lustro,
Ukazuje mi się gniew. Gówniany przepis na puste jutro.
Oblizuję wargi, widząc siebie w wyobraźni,
Poddanego eutanazji. Bo ile można płakać....

Wstrząsają mną spazmy, wymioty cofają się w głąb gardła,
Duszą mnie, pozbawiając nadziei. A wokół świat. Kolejny słoneczny poranek.
Molestuję zmęczone marzenia, uciekają przed fanatykiem,
Co ma wszystko w zamkniętej dłoni. Lecz dłoń związana stalowym drutem.

Słyszę głosy. Paranoje liczą moje rany,
I ciągle im mało! Biczują niewinne dziecię, wplątane z wojnę upadłego świata.
Nie zabiją. Nie dokonają aktu ułaskawienia,
Będą jak robaki drążyć mnie od środka. Aż stanę się Piekłem.

Nie podnoś na mnie ręki. Błagam bracie, unieś moje zwłoki,
Zanieś na cmentarz, bym wreszcie zasnął spokojnie.
Ocal od cierpienia, weź na siebie moje grzechy,
Zrób cokolwiek, aby wrócił chłopiec, który kochał bajki dla dzieci.

autor

rebel

Napisany: 2010-07-09 Dodano: 2010-07-10 09:06:40

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie