Znów jesteś

jeszcze kilka wierszy i przyjdzie czas się pożegnać z Bejem..

Znów jesteś, choć przecież nie ma Cię,
W każdą noc, śpisz tak daleko mnie.
I czas, jak anioł brodzi dziś w ciemnościach,
Tonie ciężarem w naszych słabościach.

Nikt więcej w tej głębi nie odnajdzie drogi,
Zbyt gęsto zastawione raniące ostrogi.
I gdy tak długo milczenie ze mną rozmawia,
Cisza wciąż nowe, dręczące pytania stawia.

Lecz musisz wiedzieć, że w księżyca pyle,
Pozostało nas dwoje i serc tylko tyle,
Ile pozostawić żeśmy zechcieli,
By tchu móc złapać w ochłodzonej pościeli.

Znów jesteś tak daleko, jak te gwiazdy,
Których na niebie ciągle jest miliardy.
I jakoś tak inaczej, i jakoś tak ciemno,
Te dni bez Ciebie upływać mi będą.

Z tomiku "Katharsis et Agape"

autor

Cristof7

Napisany: 2007-07-03 Dodano: 2007-08-10 18:48:50

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie