Znowu...

i znów zgasł promyczek nadziei
że może to ten
że nareszcie
że w końcu

czy może wymagam zbyt wiele
zbyt dużo żądam?

ja po prostu
jak ten kwiat
szukam dobrego ogrodnika
który zrozumie potrzeby
podleje
ochroni

niepotrzebny prawnik, weterynarz
choć takich wielu się kręci
nalega
obiecuje
lecz... to nie to

choć go nie zna
wierzy że gdzieś istnieje
że gdzieś jest
i prędzej czy później
pojawi się

musi wierzyć...

autor

*NiczyJa*

Napisany: 2005-04-27 Dodano: 2005-05-17 20:23:35

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie