W znudzonym umyśle dewicja...

Mam pomysł kochanie!
w ponadczasową zawiesinę uczuć
wbijemy osiowy kołek- tak dla zabawy,
pokręcimy nim we wszystkie strony
by ranę poszerzyć i zamoczyć
plugawe palce w mieszance żółci i nasienia.

Czujesz podniecające mrowienie pod źrenicą?

Popatrz upadły anioł!
Zdejmij mu skrzydła a ja zedrę aureolę,
zostaniemy cesarzami przestworzy...

...ale on długo kona... chodź przebijemy
mu serce włócznią, zrobimy dobry uczynek...

A teraz na całego!
Wiąż pętle, a ja pozbieram grzechy,
powiesimy się na bramie raju,
a krucyfiksem przetniemy sobie brzuchy
- szczypta dramatyzmu z naszych ustach drzemie!

Ubrudzimy boskie nogi naszą krwią i trzewiami!
Zobacz święty Piotr ucieka,
a za nim pozbawione dziewictwa
szare anioły pełzną w błocie... zboczeniec.

Gdzie do cholery Bóg?! Już mi szyja drętwieje!

O idzie... ze sznurem na szyi i rezygnacją w oczach
rzuca się w karmazynową rozpacz...
… mięczak…

I po co nam to było kochanie?

autor

Amatorka

Dodano: 2006-12-27 13:42:36

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie