Żołnierzowi

Opowiedz mi wierzbo zgarbiona

o losie młodzieńca
Którego tuli w swe ramiona
krzyż spróchniały i mech
zamiast wieńca

Nie było miejsca za cmentarnym murem

Ani modlitwy z kapłana słowem
wiatr....był dla niego chórem...

A przecież w sercu chronił
Jak w skarbcu Ojczyznę swoja...

Największy smutek mnie pochyla

Nie urwana młodość ...


Ani śmierci chwila...

....że był Polakiem..

Jdź wędrowcze...
Do jego braci...

Zanieś pieśń o samotnym rycerzu...

Niech szum mój będzie pieśnią chwały...

...która do nóg wszystkich pada

By na nowo złociste rogi...
..zagrały nad kołyską...

rodzących się dzieci...

autor

Bystrooka

Dodano: 2006-11-19 00:45:10

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie