Żona św. Aleksego

Wiersz powstał na podstawie utworu Kazimiery Iłłakowiczówny "Opowieść żony św. Aleksego"

...Lata mijają, ja wciąż jak łza czysta
Bez ciebie samotna, zbędna jak bez łodzi przystań
Po ustach wciąż błądzi jedno pytanie
O, Aleksy.

Czyż nie dość silne było moje kochanie
Czy świętej mocy nie miało nasze ślubowanie
Że trwać przy sobie będziemy, póki życia nie zbraknie
O, Aleksy.

Dopóki głęboki lazur nieba nie wyblaknie
Dopóty czekać cię będę pokornie, przykładnie
Na krzyżu składam pocałunek od szeptu spierzchniętymi ustami
O, Aleksy.

I póki będą na mszę wzywali mosiężnymi dzwonami
Ma miłość wzrastać będzie, karmiona nadzieją, podlewana łzami
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego
O, Aleksy!

autor

Magdalena Płatek

Dodano: 2004-11-25 20:34:59

Ten wiersz przeczytano 7880 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie