zoo

wiję się jak wąż,
którego schwytał człowiek,
syczę i ugryźć próbuję,
ale to na nic kleszcze są silniejsze,
udam,że się poddałem.

pełzłem przez życie nieświadomy prawdy,
tego co wokół mnie się dzieję,
nie dostrzegałem ścian swego terrarium,
polując na podrzucone gryzonie,
jak byłem butny,
jaki pełen siły,
kiedy mi śniły się sny o potędze,
tak niezachwiany i taki drapieżny,
do czasu gdy ktoś w twarz mi nie zaświecił.

teraz już widzę z perspektywy czasu,
że w dżungli nie pełzałem sobie,
ale w zoo żyłem,
sterowany ręką,
i co z tą wiedzą teraz zrobić?

albo mi przyjdzie cierpieć w samotności,
pełzać z innymi tępymi wężami,
albo...

brak alternatywy

SZCZECIN 18.12.2006

autor

urizen

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-28 16:37:09

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie