Źródełko nadziei

Obudzona pocałunkiem słońca
Zmywam powoli cudowny sen.
Ubieram się w zwiewny optymizm,
By z rana dodać życiu znakomity sens.
Wychodzę na świat by powitać piękne niebo,
Zaśpiewać z ptakami i malowac tęcze palcami
A potem zmyję zmęczenie ze stóp w strumyku
I utopię swe marzenia w żródełku nadziei
Bo nic tak nie uszczesliwia ludzi za dnia,
Jak potok miłości będący klarownym i czystym.

autor

wiolek

Dodano: 2005-06-28 09:08:48

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie