ZWĄTPIENIE

Widzę cię znowu w krwi słońca zachodu.
Włosy ci płoną, w twych oczach coś płonie.
Ja spływam w ciszy wieczornego chłodu
Skryć sól na twarzy twej w nocy osłonie.

Widzę cię - czytasz swe apoftegmaty.
Nadziei ciepłem przenika ci skóra.
Niepewność cicha okrywa me szaty,
Niepokój zimny trwa w czarnych mych piórach.

Widzę cię, żarem masz serce bijące,
Dusza i serce wciąż żyją chwilami.
Przygasza szept mój dusz ludzkich słońce,
Dłonie me sypią igły pod stopami.

Widzę cię, jednak pędzące masz myśli:
Zbliżasz się do mnie, bliska jest ma władza!
Spojrzenie z niemym przestrachem mi wyślij...
Lodową skarpą pozwolę ci chadzać.

Widzę cię, rękę już dajesz mi drżącą,
Czujesz czeluści mej przedsmak bezdennej...
Jestem złą siłą czczy smutek siejącą,
sieć rzucam wiary w fortuny moc zmiennej.

Widzę cię, czuję: gotowaś już czekać,
Nagrobek sercu szykować po zmroku,
Lecz jest coś w tobie, co każe uciekać,
Zabrania błądzić śladami mych kroków!

Wierzysz wciąż w miłość, masz ciągle nadzieję.
Nie wiem, doprawdy, skąd bierzesz te siły!
Przecież wciąż słyszysz, że różnie się dzieje,
Samotne drogi już wielu się śniły...!

Ty wiesz: choć patrzę i czekam na moment,
Kiedy zła myśl ci się znów przytułaczy -
Jeszcze nie koniec, Zwątpienie nie omen
I nie Sybilla, co gwiazdy tłumaczy...

autor

Kati Katerina

Napisany: 2007-01-12 Dodano: 2007-01-14 14:34:50

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie