Zwietrzała miłość
Witam wszystkich czytelników po dłuższej nieobecności. Mile widziane uwagi
Na próżno szukasz tego co wygasło.
Nie znajdziesz iskry, gdzie kiedyś
płomienie,
dawały oczom jako gwiazdom jasność.
Tamtejsze chwile, jedynie wspomnieniem.
Po cóż powracasz, jakie to nadzieje
w tęsknocie pragną, porzuconych doznań?
Miłość jak wino, rozlane wietrzeje,
a takim przecież upić się nie można.
autor
Sotek
Dodano: 2018-09-27 12:14:02
Ten wiersz przeczytano 3124 razy
Oddanych głosów: 127
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (119)
Puenta - super. Zgrabny wierszyk Marku, lubię
takowe-:)
Pozdrowionka
Po drugim wersie niepotrzebny przecinek.
Reszta cacy.
Zajrzałem z przyjemnością ponownie. Życzę udanego
dnia. :)
No tak ale lepiej nie rozlewać a wypić do
dna.Pozdrawiam i zostawiam plusy++
Dziękuję kolejnym gościom za odwiedziny i poświęcony
czas na czytanie.
Hmmm! chwila zadumy nad zwietrzałą miłością...
Pozdrawiam cieplutko Marku:)
Dobrym komentarzem niech będzie ,,Miłość jak wino...''
Eleni
Pozdrawiam...
Może miłość nie wietrzeje ale często czas z głowy ją
wywieje... ciekawe przemyślenia, pozdrawiam serdecznie
Miłość nigdy nie wietrzeje. Pozdrawiam:-)
Czas wszystko zmienia,
zostają wspomnienia!
Pozdrawiam!
Miłość nigdy nie wierzeje?
Mareczku, to jest moje subiektywne odczucie...
Może ciut stracić na smaku, lecz kiedy zaświeci
słońce, czyli spojrzą ukochane oczy to wszystko
osiągnie taki aromat, że już tego wina nie trzeba
próbować.
Ponieważ prawdziwa miłość posiada swoją nietuzinkową
moc, która zostaje do końca życia, czasami może ciut
zgorzknieć...
Wiersz jak zawsze przypadł mi do serca:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
To prawda wino wietrzeje, a miłość może zrozumie,
dotrze się, będzie bogatsza o nowe doświadczenie.
Pozdrawiam serdecznie.
trzeb na nowo posadzić:) ciekawy wiersz.
Witam i pozdrawiam. Wiersz super!