Zwiewne wyznanie

Łagodnością uczuć, taktem, rzęs trzepotem
Zawładnęłaś sercem, umysłem, a potem
Wdzięcznie zakręciłaś na cudownej pięcie
Jak zjawisko - nimfa znikłaś na zakręcie?

Ślad jednak pozostał, zapach ach uroczy
Wiedzie mnie za sobą, mgłą szczelnie otoczył
Jestem już na miejscu gdzie się urwał nagle
Coś znaczyć to musi, nie chcę i nie wpadnę

Nie dam się zaskoczyć, tam mi nie umknęłaś
Co z oczu to z serca, czyżbyś je zamknęła?
Stoję nad przepaścią, waham… wskoczyć do niej
Przecież ja odważny, więc czego się boję?

Raz niech będzie koniec, odwagi nie trzeba
Lecę szybko, tonę w tych błękitach nieba
I w zmiennych odcieniach czarujących oczu
Już ich nie zamykaj, czar ich pragnę poczuć

Dotykam, nie wierzę, żyję, jestem cały
I jakże szczęśliwym, choć niezmiernie małym
Ubóstwiam uczucie, w którym się znajduję
Jestem w tobie wielkim, kocham, pragnę, czuję

Nie wierzyłaś pewnie, że cię tak porzucę
Odnalazłbym wszędzie, na pewno powrócę
W każdym dniu następnym, gdy mnie wyjmiesz z oka
Jestem tylko pyłkiem, który się zakochał

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2008-06-25 Dodano: 2008-06-25 07:53:12

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie