Zwycięska miłość

dla wszystkich, którzy zwątpili w miłość...

W leśnej gęstwinie, wśród ptaków śpiewu
Idzie sama- pełna gniewu.
Nie tak dawno dzieliła z nim życie,
A on z inną spotykał się skrycie.

Na jego twarzy też zło się maluje.
Najwyraźniej tego, co zrobił bardzo żałuje.
Lecz nie może dziś cofnąć czasu.
By o wszystkim zapomnieć idzie w głąb lasu.

Nad niewielkim stawem pochylona,
Patrzy w wodę zamyślona.
O chłopaku nie może zapomnieć…
Na pewno już takiego nie będzie mieć…

On zbiera jagody, które tak kochała,
Dał by jej wszystkie, by mu ponownie zaufała.
Wie jednak, że skrzywdził ją niesamowicie,
Chociaż kochał ją nad życie.

Chciałaby go jeszcze raz zobaczyć…
Chciałaby mu wszystko wybaczyć…
Lecz są w dużej odległości
I spotkać się nie mają możliwości.

Lecz cóż to za postać z zza drzew się wyłania?
Czyżby to był obiekt jej kochania?
Cóż to za kobieta siedzi nad stawem?
Czy to ta, z którą był razem?

Twarzą w twarz do siebie stają…
Każdą chwilą się upajają…
On tuli ją swym ramieniem,
A jej serce przestaje być kamieniem.

Często tak bywa,
Że miłość wygrywa.
I choć nieraz się krzywdzimy,
To właśnie ze sobą resztę życia spędzimy!

autor

Pati89

Napisany: 2007-03-11 Dodano: 2007-03-11 10:01:40

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie