Życia sens.

Dnia epilog nastał razem z deszczem
Słone fale nie przyniosły ukojenia
I świątynie dla przeszłości postawiono spiesznie
W kulcie szczęścia żyto tylko dla zmylenia
Nie dało nam radości życie dawne
Lecz obecne też uśmiechu nie zsyłało
Nasze życie w smutku było jawne
Chęci poprawy nam nie brakowało
To pogoń za życiem nic niewartą chwilą
I pragnienie by swe życie przeżyć godnie
Nowej szansy pielęgnacja całą siłą
Zabiegi czynione pewnie, acz łagodnie
Zrozumiemy wraz z zachodem słońca
Że ten trud znaczenia życiu nadał
I tak czynić należało aż do końca
By bez winy człowiek w śmierć zapadał

autor

Nostra

Napisany: 2006-11-26 Dodano: 2006-11-27 16:05:14

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie