życie

W kałuży odbija się blask zapłakanych oczu,
ich łzawego trzepotu,
który tak pięknie szuka szans
na zwykł uśmiech losu.

Na szary chodnik ktoś rzucił
bukiecik niechcianych żółtych róż,
a co one mogą na to,
że ona zatrzasneła już drzwi?

W świetle czerwonej żarówki,
szukasz chwili spełnienia,
dotykasz obcej szarości,
liczysz na kroplę miłości,
wiedząc, że to tylko marzenia.

Ktoś wbija wzrok w ziemię,
pod której płaszczem biją wspomnienia,
jak czarno - biały film minionego istnienia,
które dziś straciło sens,
żyje tylko w jego cichych płomieniach.

Na twarzy kilka łez szczęścia,
odszukuje w maleńkiej nóżce ślady
niewinnego, jeszcze niespisanego wiersza,
mając nadzieje, że tym razem się uda
wyliczyć sylaby bez potknięcia.

Szukamy dziury w cały,
kochamy i zdradzamy.
Tysiące bezsensownych wydarzeń,
a czas turkocze,
szybkim pociągiem przejeżdża nasze szyny,
bezlitośnie, a my?
My się godzimy...

Przeżywamy chudą chwile uniesienia,
coś w rodzaju szczęścia,
aby zaraz ponownie spaść
i połamać kości bijącego serca,
nie pozostawiając nic
prócz chwilowego wspomnienia,
które gaśnie wraz z naszym upadkiem, jednoznacznie.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-02-15 19:21:37

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie