Życie

I nie mam już serca
By patrzeć na życie

I szczęścia już nie mam
By przeżyć je skrycie

Alchemia brzemienia
Je w kamień przemienia

I nic się nie zmienia
Nienawiść istnienia

I chłód juz nie koi
A ciepło nie grzeje

I w myślach niewoli
Wiat w złą stronę wieje

Tak życia się boje
I tak życie tracę

Świadomość wciąż boli
Tuszuję ją kacem

Zawodzę i błądzę
Ze sobą się kłócę

I gdzie jesteś życie
Tak parz jak ja umrę

autor

inny_niz_wszyscy

Napisany: 2011-12-04 Dodano: 2011-12-04 19:28:43

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie