Życie bez rachunku...

Lepiej mi żyć w kłamstwie...

Rzucę dom, pracę, szkołę...
Potem siebie z mostu.
Nad trumną zawieście mi jemiołę
A Ty mój miły, pocałuj tak po prostu.

Uraczona Twymi wielkim obietnicami
Byłam gotowa rzucić wszystko.
Uwierzyłam żem kołysana między amuletami.
- Oj głupiaś była maturzystko.

(I szybciej)
(jeszcze szybciej)

Świat goni,
Dzwon dzwoni,
Młodzieniec szaleje,

Ona się już nie zaśmieje!

autor

Róży kwiat

Napisany: 2008-09-08 Dodano: 2008-09-08 16:42:06

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie