Życie jak puzzle

Każdy wie i ja
że życie jest jak układanka z puzzli
Na pozór łatwa
Ale jakoś klocki
nie chcą do siebie pasować
Każdy wie i ja
że to zabawa na długie lata
Każdy wie i ja
że we dwoje łatwiej
Czasem
ktoś buciorami wejdzie
i klocki porozwala
Każdy wie i ja
że to boli
Kiedy wszystkie są już poukładane
brakuje tylko jednego
Nikt się nie domyśla i ja
- którego?
Ale oto Bóg
cichutko pod drzwiami
wsuwa ostatni klocek
Klocek śmierci
Czyj?
Każdy wie i ja
że chciałoby się...

...aby dla Nas Obojga

autor

NetaS

Dodano: 2008-11-26 15:29:53

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie