Życie na kartę rowerową

Przysiadł wieczór w lesie bardzo rozżalony
miał brać śluby z nocą przy srebrnym jeziorze
już miał dane słowo od swej przyszłej żony,
ona nie dotarła w umówionej porze.

Sama uprzedzała - nie rób mi teatru,
gdybym się spóźniła - taka prośba mała,
ale, że wystawi go tyłem do wiatru,
kiedy całowała nawet nie wspomniała.

Często zapewniała: będę z tobą chadzać
wspólnymi ścieżkami, tylko nie pij wódki!
Mnie do końca świata nie będzie przeszkadzać,
żeś zimą za długi a latem za krótki.

Okropnie spóźniona noc wreszcie przybyła,
- z rzeką rozmawiałam, babskie gadu - gadu,
wybacz mi wieczorku, ja już będę miła
i ci podaruję milion gwiazd w posagu.

Tylko mój kochany dziś ślubu nie będzie
jak się dowiedziałam, zgodnie z modą nową
będziemy żyć razem i przebywać wszędzie
akt ten nazywają kartą rowerową.

autor

ANDO

Napisany: 2008-08-05 Dodano: 2008-08-06 06:56:48

Ten wiersz przeczytano 1712 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie