Życie nasze ....

podobni chmurom zbłąkanym
czasem burzowi
czasem ubieleni lipcem
wędrujemy
od horyzontów pamiętnych
matczynemu łonu
aż po zgaśnięcie

to wiatr
wytycza nam szlaki
a nam się zdaje
że wola nasza
albo serce
czasem
skłócone z rozumem
czy rozum
ze spazmem duszy zwaśniony
nas wiodą

przecinamy splątania
cudzych woli
przeżywamy zgrzytania
bram zamykanych przed nosem
padamy
by wstać
do nowych błędów
spadamy
by zaraz się rzucić w nieznane

wirujemy
porwani tańcem straceńca
jakby jutra miało już nie być
szczytujemy
w duszach zgłodniałych
i jesteśmy
by rano wystawić powieki
pod brzask listopada
albo wiosny
co jak zwykle potrwa za krótko

błąd
błąd
gdzie go nie ma
gdzie my stumanieni
kabzą raz pustą
raz nabitą przypadkiem
raz pijani
raz bez szansy na kaca
raz kochani nie wiedząc
raz kochając na próżno
gdzie?

zakręceni
w rytmie chcianym za własny
opętani przez własny
wyśmiany przez cudzy
jesteśmy
dla historii
co potrwa jeszcze przez chwilę
nad piaskiem

a może
ucieczka to tylko
od dni skaleczonych
goryczą kwiatu
zmarniałego nim dojrzał
rzut w przestworza
co lepsze dlatego
że jeszcze nas tam nie było
gdy między palcami
przeciekają nam świty
których nie ma w marzeniu
więc pędzimy
opętani marzeniem
co dla innych się staje
tylko bytem natrętnym
albo
chwilą zabawy
i błądzimy
od niebiosów po padół
raz promienni
raz stłamszeni
nowym doznaniem

ścieżka
niby się ściele u stóp
ale
ciągle nie taka
więc szukamy
bo EGO nasze stopy zranione
goni ku...
...ku czemu?

autor

Cichy

Dodano: 2005-08-04 08:15:35

Ten wiersz przeczytano 1329 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie