Życie nie mogło czekać...

Spacer wśród pomników
patrzę na tysiące swoich grobów
Czas zabił cały ból
w przeciwieństwie do śmierci

Sny o dobru tego człowieka
jeden z grobów splamiony krwią
sens przy nim wciąż uciekał
a ja traciłem miłość swą

Przysięgam że zachowam serce
bo pragnę przeżywać coraz więcej
Tonąc w kruszonie i płynąc do szczęścia
trafiając za każdym do Eldorado wejścia

Życie nie mogło czekać
patrzę na siebie z góry
Po przeżyciu tego wszystkiego
serce nie napawa mnie do dumy

autor

Hyperpower

Napisany: 2010-09-07 Dodano: 2010-09-07 00:26:41

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie