*** (Iwan i jesień)

Ścigany myślami
niewypowiedzianymi.
Wciąż tak szybko
i przed siebie.

Przymykając oczy widzi
Małgorzatę.

Potem tonie, budząc
nawet gniew chodnikowych
proroków.

A gdy otwiera powieki
rzeczywistość szepce
namiętnie, żyj.
On wtedy pisze.

Bezdomy, głupiec
już bez muz.
Poeta?

Ludzie i nawet cienie
szydzą z wariata,
który bał się uczuć.

On wbrew im żyje,
wciąż zamykając oczy.

autor

MaciejW.

Dodano: 2006-11-16 22:16:32

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie