Biała lilia
Gdy niebiosa pieśń śpiewały,
moje serce z bólu łkało,
wierzby w smutku lekko drżały,
tchu mi w piersiach brakowało.
W ciszy stałam przy kamieniu,
obok piękne lilie były,
łzy do oczu się cisnęły -
za te dusze nieszczęśliwe.
Pożegnałam Mamę w smutku,
nie ma takiej na tym świecie,
śmierć zabrała, zapytałam -
czemu właśnie Ją bierzecie?
Nie dostałam odpowiedzi
i już nikt mi nie odpowie,
tamten smutek przypomina -
biała lilia na Jej Grobie.
Komentarze (145)
Och, smutno :( ale godnie - nie ma takiej na tym
świecie. Pozdrawiam Panią.
Bardzo smutna melancholia
Dziękuję. Dobrej nocy
Miałam - biała lilia, zmieniłam Aniu, zmienię raz
jeszcze. Dziękuję
Pięknie i wzruszająco Olu, ale myślę że Krzemanka i
Tańcząca mają rację...też napisałabym "tamten smutek
przypomina biała lilia..." bo patrząc na lilię czujemy
smutek...no ale to Twój wiersz, będzie jak chcesz.
Dziękuję Bronisławo. Pozdrawiam serdecznie
Olu lilia to kwiat symbol niewinności. Piękny wiersz.
Pozdrawiam Cię mile.
Dziękuję Mariolu
Pozdrawiam Barnaba
Ach te mamy. Kiedy odejdą, nigdy już nie jest tak jak
było. Nawet atmosfera świąt przyćmiona jest
wspomnieniem. Pozdrawiam.
Myślę, że jak przypomina to - białą lilię. Dziękuję
Grażynko i krzemanko
Olu wzruszyłaś mnie tym wierszem do łez. Mojej mamy
mi też brakuje, przytulam Cię do serca, i pozdrawiam
ciepło.
Tak Grażyno, zgadzam sie i dlatego sugerowałam zmianę
z "białą lilię" na
"biała lilia". Pozdrawiam.
Do krzem Anki
W moim odczuciu smutek nie przypomina białej
lilii,tylko o smutku przypomina biała lilia,
ja tak to czytam...
Sorry,że się wtrącam:)
na jej grobie
I nie dostanie Andrzeju. Pozdrawiam
Dziękuję krzemank, co ja bym bez Ciebie zrobiła.
Stokrotne dzięki