Było, nie było...
z szuflady...
Ja też mam swoje wyspy szczęśliwe,
bronię zaciekle do nich dostępu,
są mi potrzebne, abym przetrwała,
stawiam zaporę wszystkim natrętom.
Co było kiedyś niewiarygodne,
dziś jest na co dzień lekko speszone,
składam jak puzzle niewprawną ręką,
wbrew przepowiedniom, że jest stracone.
A jeśli nawet szybko odejdzie,
by zagrzać miejsce w innym zakątku,
szybko zapomnę, nie wpadnę w rozpacz
i westchnę tylko, trudno, w porządku.
Jestem jak kura, która po deszczu
otrzepie wilgoć szybko z swych piórek,
i głośno krzyczy jaka szczęśliwa,
bo nie przemokła nic, prawie wcale.
autor
fryzjerka
Dodano: 2010-12-06 20:19:04
Ten wiersz przeczytano 750 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Zamieniłbym na "zaciekle bronię" i "co kiedyś było" -
chyba łatwiej się czyta bez inwersji..W ostatniej nie
widzę rymu :)..piórek - wcale..Może i przy okazji
"swych" uda się wyrzucić :).. M.
Masz w tej szufladce, piekne wiersze :)
Kura też ma swoją radość ze zniesionego złotego jaja
:)
"i westchnę tylko, trudno, w porządku." tylko tak
piszesz,w życiu nie ma tak łatwo:))
lepiej do przodu iść i z nadzieją patrzeć przed
siebie -ładny wiersz i dobra rada -pozdrawiam
Otrzepać się i za siebie odrzucić..To co stracone, nie
warto cucić..Było,nie było..co było to spłyło..Oj nie
zawsze da się tak zanucić-:)