BYŁO WSZYSTKO PRÓCZ CUDU

Były mroczne dni
pozbawione słońca
były burze i łzy
i niemoc męcząca

Było serca łkanie
z sączących ran
łzy na śniadanie
u beznadziei bram

Był rozpaczy krzyk
z zakamarków duszy
pojawił się i znikł
jak słowo o uszy

Były loty wysokie
ponad obłoki
I upadki głębokie
poza wzrokiem

Były słów warkocze
oplatające ciało
i sny prorocze
lecz wszystko za mało

Był cierpienia gród
co życiem się zwie
i nie nadszedł cud
nie zmieniłeś się

autor

suzzi

Napisany: 2006-06-04 Dodano: 2006-06-04 17:14:33

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie