Ceremonia parzenia herbaty
Usiądź teraz wygodnie.
Zachowaj tylko dobre myśli.
Uwolnij swoje ciało i duszę.
By wiosennym ulotnym motylem.
Na chwilę się stały.
----
Oddaj całe serce.
Wszystkie najpiękniejsze uczucia.
Jakie ma w sobie człowiek.
Pozostaw zło i nienawiść.
Za drzwiami tego domu.
----
Poczuj się jak w rodzinie.
Chwyć kogoś za rękę.
Zamknij oczy.
Otacza cię krąg przyjaźni.
Znajdź miejsce.
Na szlachetne słowa.
----
Ceremonia parzenia herbaty.
Dobiegła końca.
Teraz możemy się jej napić.
Najlepszej na świecie.
Zapamiętasz ten smak.
I znów stęskniony powrócisz.
Bo wciąż szukamy.
Tego, co jeszcze.
Czyste w środku.
Autor wiersza Damian Moszek.
Komentarze (9)
*parzenia herbaty, choć picia też może być :))
Bardzo ładny wiersz, spokojny i klimatyczny. W końcu
ceremonia picia herbaty dozegos zobowiązuje :)
Miłego dnia :)
Warto tak pić herbatę nie tylko w Japonii.
Ceremonia jej picia łączy ludzi, wnosi spokój i
pozytywne myśli.
Pozdrawiam serdecznie.
Wszystko można ładnie celebrować i ceremonię tworzyć.
A herbata i jej picie to ładna kultura.
Dobry wiersz z mądrym przekazem.. Pozdrawiam :)
Ceremonia parzenia herbaty łagodzi obyczaje jak muzyka
:D Sprzyja rozmowom bez awantur ;D + Kłaniam się.
Z podobaniem Damianie, pozdrawiam serdecznie.
Pamiętam ten, i nie ma poprzednich.
Dawno Ciebie nie było.
Tu nie tylko o herbacie, ceremonii.
Tu o wspólnotowości.