Chwila słabości
Życie to tylko chwila słabości,
Raz dwa, oglądasz się – i po krzyku.
Młodość przybije piątkę starości
I się wypali w słabym płomyku.
Nieba chcesz sięgnąć przez swoje cele,
Ale dosięga go tylko dusza.
Ciało nie zdaje się na zbyt wiele,
Choćby je rzeźbić – i tak się skrusza.
Małe sukcesy, małe pamiątki,
Małe słodycze i drobne skoki.
Zaraz ci w rzeczach zrobią porządki,
A się pozbędziesz ludzkiej powłoki.
autor
Nike2017
Dodano: 2022-07-06 07:08:02
Ten wiersz przeczytano 581 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Mądra refleksja.
To, co dla nas wiązało się z dobrymi wspomnieniami,
pamiatki, przedmioty do których mieliśmy sentyment,
zostaną wyrzucone bez pardonu jako zwykłe śmieci.
Warto więc uporządkować sprawy i materialne, i duchowe
i potem - być gotowym na dalsza drogę.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo ciekawie o przemijaniu.
Ano zrobią... kiedy? Nie wiemy.
fajna refleksja o przemijaniu.