Czeka na Anioła

Miłością oślepiona,
Stoi piękna nieznajoma.
W białe szaty odziana,
Nieszczęścliwnie zakochana.

Milczy , czeka bez ruchu.
Słaba, leży na złotym puchu,
Czeka na tego jedynego,
Całym sercem kochanego.

On jednak się nie zjawia,
Sladu życia nie zostawia.
A dziewczyna sie męczy,
Modli się do Boga, klęczy.

Ostatkiem sił wypowiada słowa,
I próbuje żyć od nowa.
Pozbywając się wspomnień z przeszłości,
Nie szuka juz miłości.

Zawiodła się na życiu,
Teraz płacze w ukryciu
Otwarta na cały swiat,
Teraz czje się jak uczuć kat.

Niszcząc nadzieje wszelkie,
Łapie wądpliwości wszelkie.
Zaufanie dawno straciła,
Do ludzi z którymi kiedyś była.

Teraz jest sama,
Jak samotna mama.
Powoli opuszcza ziemie,
I nie szuka już Ciebie,

Nie szuka i nie bedzie,
Bo ty uciekłeś i żyjesz w błędzie.

autor

maxika

Napisany: 2006-07-07 Dodano: 2006-07-07 20:31:03

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie