do wrót zła
ziemia wciąż czarna
a ty stawiasz swe kroki
na białych ołtarzach
błądzisz po niebiosach
z hostią w ustach
obleczony w najdroższe szaty
bluźnisz
wołając Boże pomóż
wysłuchaj choć raz
nie
to nie ten ołtarz
pomyliłeś kierunki
gubiąc po drodze świętość
omamiony blaskiem złota
zapomniałeś
że nie jesteś tu sam
zapomniałeś w którym kierunku
do matki droga
i Bóg
nie w tym niebie mieszka
anioł za tobą
już nie nadąża
mylisz dzień z nocą
zapomniałeś
przykazań dziadów naszych
tak to ty
ty
który zwiesz siebie człowiekiem
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2017-03-19 11:58:37
Ten wiersz przeczytano 914 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
mądrze napisane słowa
serdeczności
Bardzo, ale to bardzo madra refleksja, pozdrawiam.
Dziękuję kolejnym gościom za odwiedziny
miłego popołudnia żczę:)
Bardzo dobry przekaz.Pozdrawiam:)
Refleksyjny wiersz,to prawda wiara jest płytka,a jak
często i obłudna.
Podoba się ten refleksyjny wiersz!
Pozdrawiam :)
Ciekawa forma i ujęcie tematu...wiara ojców nasza
wiarą...winna być...pozdrawiam serdecznie
piękna refleksja Sabinko
Ciekawy refleksyjny wiersz,warto go
przemyśleć.Pozdrawiam.
bardzo dobry przekaz ..
To fakt czesto człowiek zapomna który Bóg jest
własciwym i bozkom oddaje cześc gubiąc się na drogach
Pozdrawiam serdecznie Sabinko :)
Bardzo refleksyjny wiersz i niech kazdy wyciagnie z
niego wnioski, bo warto, uderzyc sie w piersi.
Pozdrawiam Sabinko.:)
zapomniałeś w którym kierunku
do matki droga
i Bóg
nie w tym niebie mieszka
wymowny bardzo refleksyjny, przemawia do czytelnika,
serdeczności :)
Dziękuję pięknie za odwiedzin
dobranoc
Zdecydowanie masz rację, świetny przeka ,Pozdrawiam
serdecznie Sabino:)))