dżinn

była sobie noc gwiaździsta,
chłód się wzmagał,
wiatr wiał wschodni,
fala w skałę pchnęła dzbanek
- dżinn się zjawił

jak kochanek
nad zwłokami topielicy
się zadumał i pochylił,
spojrzał w martwe, mętne oczy,
które niegdyś przecież żyły...

poranione, nagie ciało
pod gwiazdami prawie lśniło
oczy dżinna zwilgotniały,
czoło dżinna się zmarszczyło

jego własne trzy życzenia
nagle strasznie zaciążyły,
"stań się piękną"-nie wytrzymał
- mętne oczy zaświeciły...

"stań się żywą"-szedł za ciosem
i we wdechu pierś się wzniosła,
drgnęły palce w mokrym piasku
pobudzone śpiewnym głosem

ostatniego nie wymówił,
znikł z angielska, jak to dżinny,
zawstydzony splotem zdarzeń
i obrazem tej dziewczyny...

I powstałam z martwych - żywa,
z wstrętnych-piękna, nieskalana,
jedno tylko mnie zdumiało...
bo powstałam
ZAKOCHANA
........................................... .......

autor

ash

Napisany: 2006-03-14 Dodano: 2006-03-14 20:54:07

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie