erekcjato rozpalone

Gdy było lato, to szalała,
na plażach ciało wygrzewała,
wciąż balowała, żyła chwilką,
zabawa ważna była tylko.

Mieszkanie piękne miała – w bloku
i każdy miał ją na widoku,
więc się sąsiadów obawiała,
bo słabowita była, mała.

Dostała w spadku domek, lasy,
zmieniła blok na ciągłe wczasy,
hulała na łonie przyrody,
jak czyni człowiek zdrowy, młody.

Po lecie przyszła jesień, zima,
mróz od tygodnia mocno trzyma,
a ona sama w zimnej izbie
skulona trzęsie się na przyzbie.

W domku chłód, mroźno, niewygodnie,
brak w domu czapki, męskich spodni,
pobiegła przeto w mig - galopem
rozglądnąć się za jakimś chłopem.

Nie miała szczęścia do facetów,
potężnych, prężnych jak atletów,
wciąż próbowała kusić, wabić,
lecz szybko wysiadali słabi.

Znalazła gościa dość rosłego,
pracowitego i silnego,
który za marnych parę groszy
dał odczuć jej ciepła rozkoszy.

Rżnął od poranka, przez dzień cały,
jej ze zdziwienia wyszły gały,
no bo to przecież nie do wiary,
skąd u faceta tyle pary!

Radosny ogień w izbie płonie,
z radości swe zaciera dłonie…
Była o krok od wniebowzięca,
ten facet dobry był do rżnięcia
















































































drzewa w lesie

autor

Gacek

Napisany: 2012-12-07 Dodano: 2014-09-23 07:58:13

Ten wiersz przeczytano 1474 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie