Gałązki bzu na wietrze

Po przeciwległej stronie moich dni
gałązki bzu świszczące na wietrze...
niemożliwością stała się prawda.

Pamiętam.

Odnalazłam cię w moim gwiazdozbiorze,
najjaśniejszą spośród iskrzących się punktów.
To bił urok i piękno od ciebie.

Kłamstwo zaplątało się w twoich słowach,
odbardowało mnie zmyłkowo łzami,
że niby nie jesteś, taka jak ja...

A widziałam cię w świetle nocych gwiazd.
Lśniłaś najpiękniej wśród wszystkich,
a gałązki bzu otulały cię zapachem.

Dostrzegłam jednak tą drugą gwiazdę,
która obdarowywała cię pocałunkami...
we dwie we własnym gwiazdozbiorze..

I łzy rzewnie spłynęły z rzęs.
Zorientowałam się, że kłamałaś,
mówiąc, iż nie kochasz nie będąc taką jak ja.

Dziś nadal nie wiesz o tamtej nocy,
gdy widziałam w objęciach dwie gwiazdy
całkowicie pochłonięte sobą.

Wsłuchuję się w nagi zapach bzu
trzepoczącego beztrosko na wietrze...
dzisiaj już nie krawawi kroplami łez
zasuszył się na dnie serca

Dla Eweliny

autor

sonique18

Napisany: 2007-04-20 Dodano: 2007-04-20 07:14:06

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie