Gra

Kołysani przez światło nadziei,
balansujemy jak cień zapalonej świecy.
Lustrzane odbicie widzi marionetki,
nasze twarze...,w spektaklu życiowej zamieci.
Wskazówki zegara nie znają litości,
klepsydra sypie ziarno przemijania.
Pozornie świadoma,szczęśliwa i prosta,
nasza wolność ...,w samotnej światyni przetrwania.
Wciąż gramy preludium nieznznego dzieła,
partię szachów zozgrywamy z losem.
Kim jesteśmy?,dokąd dążymy?-krzyczy,
nasza dusza...,wciąz bardziej drżącym głosem.

autor

eureka

Dodano: 2006-02-13 12:00:45

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie