W grzywę rozpaczy

Odchodzisz !Nikniesz w oddali !
Krzyczę
lecz krzyk tonie w łzach
łzy lecą pod nogi
ziarenko do ziarenka
Tak suche są me łzy

Rozpacz jak wygłodniały lew
rzuca się na mnie
rozpaczliwie uciekam

...

dopada do mego serca i wbija z uśmiechem pazury
ból otępia, teraz tylko jego pragnę
Rozszarpywana przez rozpacz
myślę o tobie
cierpię z twoim uśmiechem w duszy
Gra mi wesołe spojrzenie oczu

Spojona bólem osuwam się na ziemię
powoli wypływam na morze
rozwijam żagle
a Bóg wyciąga do mnie rękę
Wtykam delikatnie palce w grzywę rozpaczy
Głaskam,delikatnie
Zdziwiona podnosi łeb ...

Uśmiecham się do niej
Niech wie,że nie jest zła
Zatapiam się w jej zapachu
w pewności,że tam gdzie się obudzę
będziesz ty ....
Otwieram oczy.
Ta twarz, te oczy ... !
Nie są twoje ...

Dawno temu. a teraz jesteś obok. tak daleko .

autor

Anna

Napisany: 2007-11-16 Dodano: 2007-10-16 23:06:49

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie