JESIENNIE
spadają wypłowiałe i dumne
jak niejedne twarze
na tej ziemi się kładą
zimne jak śniegu płatki
do snu
lecą płochliwe i niesione przez wiatr
tam pofruną i tu przysiądą
płoną jak skry złociste
żarem chwilowo oczarują
wtem kropla po kropli
jedna po drugiej i deszcz
pokryją tak każdy
brunatny wnet
i utopią się
autor
Eve85
Dodano: 2009-10-11 17:16:34
Ten wiersz przeczytano 528 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Bardzo ładny wiersz,podoba mi się.
U nas góry wygladają przepięknie w różnych barwach
liści.Pozdrawiam serdecznie.
zaścieliłaś dywan kolorowych liści... jesień zagościła
to widać, słychać i czuć...Pozdrawiam:)
ładnie jesiennie.....pozdrawiam
Świetne, podoba mi się ;)
Podróż liści ;)
I Jesień...