krwio-obieg

Zajrzałem wgłąb siebie,
co zobaczyłem?
Sam nie wiem!
Ale wam powiem:

Szedłem od góry, pierw głowa,
jaki to umysł słaby, jaki niemrawy
Wystraszyłem się, uciekłem z krzykiem,

Naraz płuca
takie nieczyste, takie zabłocone
Na ten widok, na wymioty mnie wzięło
w tempie jednym uciekłem pod wątrobę,

Tam zaś, piekło, coś się pali
coś wylewa.
Poczułem jak głowa mi pęka,
czy to wódka czy wino, przemóc się nie mogłem
odszedłem.

Coś mi jednak spokoju nie dawało,
tak, jakbym o czymś zapomniał
No tak, to fakt moje serce bez skazy minąłem.

W ciągu chwili sie wróciłem, ale nie zgadniecie
co zobaczyłem!
Krwiaki, dziury, rysy wszystko jakby zniszczone,
co najmniej tornado, albo ogień spalił!

Nie mogłem wytrzymać, wtedy się obudziłem,
zalany potem stwierdziłem, do pupy z takim życiem!

autor

payne

Napisany: 2007-11-16 Dodano: 2007-11-15 21:49:58

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie