Liść
Dotknij proszę spojrzeniem
gdy słońce purpurą zachodzi,
zanim opadnę na ziemię
i zdepcze but przechodnia.
Nim w górę wiatr poniesie
i rwącą ciśnie rzekę
zatrzymaj się na chwilę,
poczęstuj uśmiechem.
Poszarpany deszczem
gdy uderzy nocą
bez słowa skargi zwiędnę
za wcześnie.
Aż bezlitosny wiatr
w stary rulon zwinie,
zapisany w strofach
wspomnieniem zostanę
autor
kaczor 100
Dodano: 2016-09-15 16:20:09
Ten wiersz przeczytano 1919 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
liście zwiastują przyjście ;)
Jak romantycznie. Z przyjemnością czyta się takie
wiersze.
Pozdrawiam Kaczorku.
ładny liryczny wiersz
ulotne i refleksyjne chwile ładnie w twoim wierszu:)
to wszystko wydaje się
z perspektywy czasu
"wspomieniem zostanę"
dla mnie jeden z Twoich najladniejszych, kaczorku:)
przed /gdy/ dalabym przecinki,
a na koncu kropke:)
pozdrawiam
Chwila ulotna, jak jesienny liść. Ładny wiersz
kaczorku. Pozdrawiam
Urokliwie,finezyjnie napisany wiersz, strawą dla ducha
czytających pozostanie.Pozdrawiam.
Rzeczywiście liryki ci tu dostatek i jak na mena -
wyjątkowo ciepło i delikatnie.
Piękny wiersz kaczor-ku
jak zawsze u Ciebie.
Miłego dnia życzę!
Pozdrawiam serdecznie:)))
A wiesz, że Twój wiersz jakoś na mnie refleksyjnie
podziałał może, że tak pięknie napisałeś o liściu,
który potrafi swoim kolorem zauroczyć szczególnie
liście klonu, które mają barwę miłości;) Twój obraz
ukazuje różne drogi liścia, które zawsze zostają w
naszej pamięci nawet jak pozostaną potargane, bure,
brudne jak to bywa w życiu;)
Nie ukrywam miło mi się zrobiło, że Ty jesteś tez z
pod znaku Panny, buziaczki : -)
Dziękuję za podpowiedź i wprowadziłam korektę:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech jak zawsze
ślę:)
Witaj Kaczorku. Człowiek jest jak liść. Wiesz,
pomyślałam sobie, że kiedy wkładamy liście pomiędzy
stronice książki, chąc dłużej podziwiać ich urodę lub
zapamiętać minione chwile, to tak jak wspomnienia,
które nosimy w sercu o ludziach, którzy już odeszli.
Ładny liryczny wiersz. Serdeczności Kaczorku.
:)))
Kaczorku smutno lecz pieknie piszesz o człowieku pod
przykrywką liscia ...
Liśc w proch się przemieni w ziemi obumrze by wiosną
ponownie drzwo rozzielenić podobie człowiek ale z tą
przewagą ze póki co zyje w naszych sercach i w naszej
pamięci
Pozdrawiam bardzo serdecznie Kaczorku :)
Niech to będzie piękne wspomnienie
Pozdrawiam kaczorku:-)
pięknie napisane pozdrawiam