Mając siebie.
Od pół wieku już nad Pisę przychodzimy.
Tu łabędzie zaraz do nas podpływają,
stroszą pióra, głosem wdzięcznym nas
witają.
To jest nasz zakątek, tu w szczęściu
błądzimy.
Tu szumiały wierzby, zawilce pachniały,
a kaczeńce złotem malowały łąki.
Drzewom wiatr całował rude jędrne pąki,
a forsycje w dzióbki słoneczko łapały.
Widzisz miła nic się w życiu nie
zmieniło,
jak w miłości naszej, która nam
przetrwała.
Wiele lat i siwych włosów nam przybyło.
Ta ławeczka szczęsna zawsze zapraszała.
W piękny wieczór gdy nikogo tu nie było,
najskrytszych tajemnic tutaj się nabyło.
508
Komentarze (34)
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem ciepłego
przyrodniczego wiersza wkomponowanego w nostalgiczne
wspomnienia :)+
Broniu, ten wiersz jest jak marzenie można czytać go
non stop.
Aby ponownie do niego powrócić to taki lek na to, co
dzieje się na świecie.
Pozdrawiam serdecznie Ola:)
Tak. Marzy się ławeczka nad Pisą. A on też nad Pisą,
czy razem z Tobą w Kanadzie?
Broniu, cudne wspomnienia i u mnie zawsze niechciana
...się pojawia. Serdeczności dla Ciebie:)
Mając siebie wiele więcej nie trzeba. Pozdrawiam z
uśmiechem:)))
Majac siebie...
piekny opis... z ta laweczka...
Wzruszylem sie, Broniu deczko. :)
Lacze serdecznosci :)
Ładnie, nostalgicznie.
Pozdrawiam :-)
Piękne opisane miejsce aż chciałoby się podłożyć
melodię i zaśpiewać
.:-)))
Witaj
Miejsca które tkwią w pamięci chętnie odwiedzamy.
Dobrze nam tam, bo zawsze wzbudzają dobre wspomnienia.
Pozdrawiam serdecznie.
;)
Cudowny klimat w wierszu
Pozdrawiam wiosennie Broniu:)
Serdecznie dziękuję za przemiłe komentarze. Jutro mamy
pierwszy dzień wiosny. Każdy na swój sposób będzie ją
witał. Oby wszyscy powitali ja radośnie. Pozdrawiam.
Piękny, nostalgiczny wiersz Baroniu.
Pozdrawiam cieplutko, życząc wspaniałych, słonecznych
dni :)
Pięknie o tym, co bezcenne.
Piękny wiersz czytam z przyjemnością :)
Piękny
Pozdrawiam serdecznie:))