Miałem marzenia

Kiedy już wreszcie mnie odwiedzi,
To będę żądał odpowiedzi.
Gdzie są podarki z dawnych lat,
Czyżby je ktoś mi kiedyś skradł.

Marzenia miałem takie tycie,
Bo biedne ze mnie było dziecię.
Ja w Mikołaja wierzę skrycie,
Najukochańszą postać w świecie.

Chociaż się grzecznie sprawowałem,
Choć list gdzie trzeba też pisałem.
To nie dostałem nic w prezencie,
Zaczynam wątpić w mit ów święcie.

Miałem marzenia takie małe,
Bo biedne było ze mnie dziecię.
Ja Mikołaja widzieć chciałem,
Najukochańszą postać w świecie.

Co rok sprzątałem całą chatę,
Opiekowałem każdym kwiatem.
I co ten dzień mi dał w nagrodę,
Że dziś przeklinam białą brodę.

Marzenia miałem takie mini,
Bo biedne było ze mnie dziecię.
Mikołaj wszystko to ześwinił,
Nie kocham go najbardziej w świecie.

A kiedy zjawić się odważy,
Tak na dzień dobry dam po twarzy.
Za to, że kłamał tyle lat,
Bo mi marzenia moje skradł.

autor

Grand

Dodano: 2012-12-05 05:25:18

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie