Mój wybawca

Niebo zachmurzone, deszcz pada od rana,
jest mi smutno, w ciemnym pokoju siedzę sama.
Łzy do mych oczu napływają,
dlaczego złe wspomnienia się nie ulatniają.
Dlaczego ciągle pamiętam to co się stało ?!
Dlaczego ?! Przecież tak być nie musiało.

nagle... piękną muzykę słychać z oddali,
widze płomień za sobą, to on moje łzy pali.
To on owija mnie w swoje skrzydła i przytula czule,
dzięki niemu jestem szczęśliwa, odchodzą troski, bóle.
Uśmiech na mojej twarzy się pojawił,
w owej chwili, w której on się zjawił.
Już żaden ludzki gest mnie nie zrani.
Już nigdy me oko nie spojrzy na drani.
Nie pozwolę, by ktoś taki życie mi zmarnował.
Nie ma szans, nie ma po co próbować.

autor

prinzessin

Napisany: 2006-12-12 Dodano: 2006-12-31 12:43:16

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie