Myśl jak płomień

Dedykuję wszystkim, którzy przestali w siebie wierzyć. Wiara w siebie zawsze tkwi w nas samych, czasem trzeba tylko wyzwolić ten przygaszony płomień..

Chcę zatańczyć bosą stopą
Na polu dzikich róż
Nie ważąc na kolce i ból
Poczuć się jak anioł stróż
Wznieść się jak robi to ptak
Wolny i ponad uprzedzenia
Smagany wiatrem w twarz
Nie mając nic do stracenia
Rozpostrzeć skrzydła
I wznosić się, wznosić
Tanczyć, śmiać się, żyć...

Bo choć wiem, że nie wykradnę już ognia
To wciąż mogę być jak żywa pochodnia
I dbać o ten płomień
Podsycać tę myśl...

autor

taki_1

Napisany: 2006-12-05 Dodano: 2006-12-05 09:02:18

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie