Na ławeczce...

Wzruszający wiersz, przepełniony tęsknotą i smutkiem,
ładnie napisany

Czasem myśl o zapomnieniu może naprawde uradować.
Smutny wiersz, dużo tęsknoty w podtekście.

.. jakbyś sie żegnała.. smutny, ale piękny wiersz!
Potrafisz wzruszać!

nawet jeśli nir będzie to ławeczka, warto czekać, na
to co nam pozwoli otworzyć duszę...

jak dla mnie rewelacja choć bardzo smutny ale chyba te
smutne wiersze zawsze się czyta jakoś tak dogłębniej

/I nie pamiętać będę
nawet jak masz na imię,
wtedy gdy światło z góry ...
cichutko po mnie przyjdzie.../
Nie pisz tak smutno Marylo - ciesz się dziewczyno
chwilą. Pisz dla nas TU swoje wiersze, bo chcemy
czytać jeszcze i...jeszcze!

Jak zwykle płynnie się czyta, tylko taki smutny...

Poruszające słowa. Odchodzimy, a wraz z nami, cały
świat dla nas się kończy. Pocieszające jest, że
chociaż skromny wierszyk zostanie, prawda? Wzruszyłaś
mnie swoim wierszem, lubię takie klimaty.

Maryla....dlaczego tak smutno? Myśl o radości życia, o
tym, ze wszystko możesz póki życie trwa... tak
trzeba...tylko tak:)

Aż mi ciarki Marylko przeszły.Myslę jak przyjdzie na
chwila, to już nic ważne nie będzie:( przynajmniej dla
nas.

Wiesz, myślę, że kiedy będziesz siedzieć tam po
drugiej stronie na jakiejś innej, piekniejszej
ławeczce, to będziesz pamiętać wszystko, co było w
Twoim życiu pełne blasku, cienie zbledną i znikną.

bardzo ładnie o zapominaniu ukochanej osoby. nie
wyczuwam jednak tutaj żalu, raczej jakąś radość, że
uda się nareszcie pójść dalej, nie zatrzymywać się w
miejscu.

piękne czekanie ono przyjdzie samo dobry wiersz
nadzieja zielona w nim Dobry wiersz