na składzie
noszę buty zawiązane czasem
spadają za horyzontem
dzień nie równoważy nocy skupionej w
fazie
rem
śnił mi się list pożegnalny dojrzał do
wysłania
dam listonoszce za ostatni uśmiech
z urzędu kopiuj wklej
wiesz
napisałem wiersz o posłance złej
wiadomości
przyniosła rachunek za prąd
kto inny mógłby do mnie napisać
i skąd
mogłaby być moją córką
z zięciem pewnie częściej by odwiedzała
ojca
grób nie zapyta co tam mała
a tak
usycham jak spreparowany ptak
zawieszony między biegunami
traci orientację w czterech stronach
ciszy
słyszysz
za oknem znowu wiosna
wyrzuca z gniazd zużyte słonie na
szczęście
trafią do składu porcelany
autor
abandon
Dodano: 2018-11-19 10:54:46
Ten wiersz przeczytano 1317 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
...filozofia codzienności, szafa która tym różni się
od tygla, że każda myśl wisi na oddzielnym wieszaku
lub leży innej na półce( w zależności od siły wyrazu
-góra lub dół)
pozdrawiam:))
Dziwne (prawda), jak wszyscy zebrani tutaj koneserzy
liryki milczą, kiedy trafiają na wyważony utwór.
Bohater przydeptany nieco realiami jak kilka innych
niezbędników, takich codziennych wzierników w siebie.
Nie mówmy o pokorze, bo tę możemy uczyć się odczuwać
tylko wobec każdej ważnej istoty naszego życia (nie
tylko wobec Stwórcy). Reszta to tylko namiastka,
frazesy, udawanie posiadania ˶ tego czegoś ˝, czego
posiąść nie jesteśmy w stanie. Komplement, dobry
wiersz. Pozdrawiam.
Podobają mi się te zgrabne przeskoki z myśli na myśl.
Miłego poniedziałku:)