Na tych, co miano bohaterów nazwę

Burza na księżycu
Powoli uśpionych budzi wojowników
Wolnych od bólu pradawnych
Co kiedyś chwałą się okryli
Krwią świętych
Wspaniałe zbroje srebrnym blaskiem księżyca pokryte
Pradawnych ojców
Sławą okryli się bohaterów

Och wojowie głodni sławy
Powstańcie u wrót bram piekielnych do walki
By godni mienia chwały
Córy księżycowe bronić
Jak ich ojcowie i matki

Od dawna bronili gwiazdy
Stanęli do boju zapatrzeni w twarze wrogów
I pochwycili oręż do boju
Stoją w pobliżu czerwonego ognia
Wpatrując się w błękit Ziemi
Na to wszystko w milczeniu
A potem łzę z policzka, co ukradkiem skapała
Zetrzeć nim ruszyli do boju
Ratować córy księżycowe

By po wiekach zapisali się na ustach
Pieśni wędrownego barda, że na tajemniczej konstelacji
Nieznanych światów
Patrzeć od czasu do czasu w niebo
Zobaczyć cuda zapisanych gwiazdach
Na tych, co miano bohaterów nazwę
Nosili Herkulesa

autor

astreja

Dodano: 2011-08-15 05:03:13

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie