***Największy z maluczkich***

,,Jesteście solą ziemi...tej ziemi"... - pamiętajmy o tym.

czym jest śmierć?

przejściem do Boga
który kul już nie nosi
tam nikt nie strzela

gdzie gołębie białe
miłość roztrzepują
w czasie burzy
przy niebieskich postumentach

***

ciekłokrystaliczny obraz
w telewizorze bez ram
ogląda teraz w jasnej poświacie
i załamany podpiera ręką
swą białą głowę
by nie opadła pod ciężarem
setek łez wylanych
tak ku pamięci

ja nie płacze
On jest nieśmiertelny
obraz wciąż tli się
i idę prowadzona
przez pomarszczoną rękę
mędrca - ojca

przyszedł - w blasku
odszedł - w żalu i rozpaczy
pozostanie - w pamięci i chwale

żyję teraz
a Księga zawsze jest
otwarta dopiero w połowie...

tak ku pamięci ja nie płaczę i duma mnie rozpiera bo ja jestem z pokolenia Największego z maluczkich***

autor

Fifeczka

Dodano: 2006-07-22 14:48:36

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie